Melbourne deel 2

Maandag regende het de hele dag, juist de dag dat wij naar het strand wilde gaan. Het was alle andere dagen ook al erg koud maar vandaag kwam het echt met bakken uit de hemel. We besloten dus eerst maar even naar het shoppingcentre te gaan en hebben daar gelunched. Omdat het zo koud was heb ik een hele hippe muts gekocht, zie de foto’s. Na een uur winkelen hadden we het allebij wel weer gehad en zijn we toch maar gewoon naar het strand gegaan. Mijn paraplu is letterlijk 8x omhoog gewaaid door de harde wind en we waren bij aankomst al helemaal doorweekt. We hadden gehoord dat je aan het eind van de pier penguins kon spotten, dus Jerry was nog wel zo sportief om door de stortbui de pier te betreden. Ik zat lekker warm binnen met een kopje thee en kon het hele tafereel goed bekijken. Hij heeft overigens geen penguins gezien. Omdat het zulk slecht weer was kwamen we terecht in een leuk barretje met allemaal spelletjes. We hebben ons dus de rest van de middag vermaakt met Jenga, 4 op een rij, wie is het, Pictionary en kaarten. Aan het eind van de middag hadden we afgesproken met een jongen die een tijdje in Nederland had gewoond. We hebben gezellig een drankje met hem gedronken en hij heeft ons wat plekken laten zien.

Dinsdag was alweer de laatste dag, en vandaag stond er een grote overdekte ( het regende namelijk nog steeds) markt op het programma. De markt bestond uit verschillende hallen met van alles en nog wat, australische souveniers, kleding, schoenen, fruit, groenten, vis, vlees, brood en delicatessen je bedenkt het en de markt heeft het! Het principe van ‘ de markt is van alle markten thuis’ hadden ze goed begrepen. We hebben heerlijke rode wijn gekocht en we waren niet weg te slaan bij het gedeelte met de delicatessen. Als lunch hadden we dan ook turksbrood met allemaal verse tapenades en olijven. Het vleesgedeelte van de markt is overigens ook een apart tafereel, daar staan alle marktkoopmannen zo hard te schreeuwen dat je liever wegloopt dan bij hun kraam komt kijken. Een terugkomend element in elke vleeskraam was de gehakttoren ( zie de foto’s). Aan het eind van de dag was het alweer tijd om terug te gaan naar onze comfortabele nachtbus.

Zonovergroten!

Melbourne market

Winetasting Market

Gehakt torens!

Melbourne deel 1

Nou; hou je maar vast hier komt weer het volgende avontuur vanuit Down Under! Met Jerry naar Melbourne! Omdat we een aantal weken vrij hadden voordat we onze laatste examens zouden hebben besloten we een paar dagen naar Melbourne te gaan. En nee, niet met het vliegtuig we hadden uitgevonden dat de nachtbus goedkoper was. Dus op zaterdag vertrokken we om 19:00 uur met de nacht bus naar het zuiden! Het leek net een 16 jarige vakantie naar Salou, inclusief drankjes voor in de bus. Ja, want Jerry kennende was de drankvoorraad goed verzorgd. De champagne was netjes in een plastic flesjes gegoten dus de trip kon niet beter beginnen. In de bus werd de toon al gelijk gezet door een Koreaanse reiziger die z’n naam niet herkende op de lijst. Pas toen hij zijn paspoort vergeleek met de naam op de lijst was hij overtuigd van zijn eigen naam. De buschauffeur vond dit natuurlijk de grap van de avond, dus elke keer werd ‘ Meneer whan’  dan ook weer ter sprake gebracht. Wanneer we bijvoorbeeld aankwamen bij een tankstation voor een stop riep hij om: Oke, we komen nu aan bij een tankstation voor een korte stop, de toilleten zijn aan de linkerzijde. Voor degenen die hun eigen naam niet herkennen, met name voor u mener Whan, de toiletten staan ook aangegeven met een pictogram.  Op een gegeven moment werd het wel een beetje flauw, maar het was in het begin wel grappig. De goede man kon er zelf helaas niet echt om lachen, maar dat kwam meer omdat hij totaal niet begreep wat er gezegd werd.

Slapen in een nachtbus is een vak apart dat hebben we wel gemerkt. Ondanks het feit dat de bus erg leeg was en we dus 4 stoelen per persoon hadden was het erg lasting om een goede houding te vinden. We kwamen zondag dan ook om 7 uur ‘ sochtends doodmoe aan in het stille en verlaten Melbourne. Het hostel waar we aanvankelijk naar toe wilden gaan bleek ver uit het centrum te liggen dus we besloten op zoek te gaan naar een ander hostel. Het leek ons namelijk geen slecht plan om eerst even te slapen voordat we de expeditie voort zouden zetten. Melbourne is echt een stuk kouder dan Sydney, zonder sjaal en winterjas is het geen pretje om buiten te lopen. Gelukkig vonden we een leuk hostel en konden even een paar uurtjes slapen.

Het straatbeeld in Melbourne is heel kenmerkend, historische gebouwen naast hele moderne gebouwen. Er zijn bovendien ook veel art galleries en veel mensen vinden Melbourne relaxter en europeser dan Sydney. Relaxtere was het zeker, want er was bijna niemand op straat. Europeser weet ik niet, er waren wel ongelooflijk veel aziaten namelijk.

Maar goed, toen we wakker werden zijn we richting een vintage achtige wijk gegaan in het noorden van de stad. Er waren allemaal retro winkels met tweedehands kleding en biologisch dynamisch verantwoorde sapbarretjes. Ik begon de middag dan ook met een biologische cola; ja je gelooft het niet maar het bestaat toch echt! Daarna zijn we een paar van die tweedehands hallen afgegaan en het hoogtepunt was de Lost and Found Market. Het kan wellicht komen doordat het zondag was, maar het was onwijs rustig overal. Melbourne heeft wel ontzettend leuke barretjes, heel leuk ingericht en vaak ook met live dj. We hebben die dag gegeten in een hele leuke pizza bar waarbij de ruimte was ingericht als een grote woonkamer met allemaal banken. Op de terugweg naar het hostel hoorden we ineens muziek uit een steegje komen en bleek daar een jaren ‘ 90 feestje in de openlucht te zijn. Het zag er heel sprookjesachtig uit met allemaal lampjes in de bomen en een klein bier barretje.

Blue Mountains deel 2

Op zondag zouden we aan het eind van de dag opgehaald worden bij Wentworth Falls door dezelfde touringbus als de dag daarvoor. De dag begon met een heerlijk en tevens goed vullend ontbijt met uitzicht op de Bergen en een cola bij de openhaard. We besloten om een grote wandeling te maken langs de mooie uitkijkpunten bij Wentworth Falls. We pakten eerst de trein naar het dorpje en begonnen daar aan het avontuur!

De wandeling begon alles behalve spectaculair en we stonden 3x op het punt om om te keren.  Het enige dat we zagen waren saaie struiken en simple bruggetjes over droog staande beekjes. We waren zelfs nog even in de verleiding om gewoon naar de bowlingbaan te gaan, maar dat kan natuurlijk niet als je helemaal naar de Blue Mountains bent gekomen. Een echte reiziger geeft uiteraard niet op, dus we hebben de expeditie dan ook dapper voortgezet. En wouw;  wat was het einresultaat spectaculair! Onwijs mooi uitzicht over de Bergen, het leek wel het Himalaya gebied! We kregen helemaal de smaak te pakken en hebben de tocht voortgezet over de waterval en helemaal om de berg heen. We moesten door een soort waterige grotten kruipen (oke, nu overdrijf ik: het was een combinatie tussen lopen en klauteren) waarbij we met gevaar voor eigen leven uiteindelijk toch heelhuids bij het laatste uitkijkpunt zijn aangekomen. Die tocht door de grotten was overigens niet helemaal afgestemd voor mensen van mijn lengte, dus dat heeft er vast weer hilarisch uitgezien. Je zult het wel zien op de foto’s het is daar echt adembenemend mooi!

We moesten nog wel een stukje langer terug lopen dan dat we hadden ingecalculeerd maar we kwamen onderweg een hele aardige locale bewoner tegen die ons uitnodigde om bij haar thuis een glaasje sap met een plakje zelfgemaakte cake te komen eten en drinken. Dus daar zaten we dan; op haar veranda met uitzicht op de prachtig onderhouden tuin aan ons glaasje ananas sap met een plakje cake; wat een leuke situatie! De vrouw zat te vertellen dat ze hier ongeveer een jaar geleden naar toe was verhuisd omdat ze graag een grotere tuin wilde. Het is wel heel bijzonder dat iemand je zomaar uitnodigt, dat gebeurd in Nederland niet snel.

Voordat we de bus instapten terug naar Sydney hadden we nog net tijd voor een drankje bij de bowlingbaan ( die bowlingbaan bleef toch door ons hoofd spoken!). Een bowlingbaan in Australie is overigens iets totaal anders dan de grote indoor disco bowlingbanen met bier en bitterballen die we in Nederland hebben. Bowling wordt altijd buiten gespeeld en de gemiddelde leeftijd van de deelnemers ligt rond de 80. Het heeft meer het imago van jeu de boules. En toen kwam het busje ons alweer ophalen! Leuk welkom: iedereen lag te slapen! We hebben de muziekquiz maar weer even een slinger gegeven ( dat is een uitdrukking van O-J overigens ). Voordat we weer aankwamen bij Circular Quay stopten we nog bij een veld met kangaroos en heeft jeroen ook z’n eerste kangaroo gespot. Wel een mooie prestatie dat je eerst een kangaroo eet en hem een dag later pas in real life ziet.  En vanaf Cirular Quay kwamen we weer aan in het altijd mooie Manly: top weekendje!

Blue Mountains deel 1

Het laatste weekend van Mei stond er weer een trip op het programma: de blue mountains! Een prachtig natuurgebied op slechts een uur rijden vanaf Sydney.  Al om kwart voor 8 ‘s ochtends moesten we verzamelen bij Circular Quay, en we raakten al gelijk aan de praat met twee amerikanen uit Texas die ook met dezelfde tour  mee gingen. Onze groep was vrij klein en bestond uit Amerikanen en japanners: altijd gezellig!
We begonnen de bustour uiteraard met mijn zelf gesmeerde broodjes en reden langs verschillende uitkijkpunten. De Blue Mountains staan vooral bekend om het grote aantal eucalyptus bomen en op ons eerste uitkijkpunt keek je heel mooi het dal in met alle eucalyptus bomen. Muziek is altijd erg belangrijk tijdens een busreis en we hebben meerdere malen de muziekquiz gespeeld, waarbij je zo snel mogelijk moet raden welk liedje er op staat. Nadat we langs een paar uitkijkpunten waren gereden was het tijd voor de lunch. De chauffeur vertelde dat we konden kiezen tussen Leura en Katoomba. Omdat wij die avond al in katoomba zouden overnachten was Leura voor ons natuurlijk leuker dus ik riep zonder te aarzelen gelijk “ JAAAA, LEURAA!!”  door de bus.  En jawel, hoe kan het ook anders: we gingen naar Leura! Leura is een klein bergdorpje met 1 winkelstraat. Het is vrij toeristisch dus nadat we het dorpje waren doorgewandeld hebben we een drankje gedronken in de ‘ pub op de berg’  zoals de chauffeur dat zo mooi omschreef. Nou, zo druk als het in alle toeristische restaurantjes beneden was zo rustig was het in die pub. Uiteraard stond er weer paardenrace aan voor de 3 plaatselijke aussies en als klapper op de vuurpijl lag het terras aan de snelweg! Dus daar zaten we dan met ons drankje in de zon, in een uitgestorven pub, in een natuurgebied en aan de snelweg.

Na de lunch waren er een aantal mogelijkheden. Je kon ervoor kiezen om met twee kabelbanen en een treintje het gebied te verkennen, je kon dit combineren met wandelingen of je kon voor de 'DIE HARD wandelroute' gaan van 4 uur. Wij kozen voor de kabelbanen en het treintje. Volgens Jeroen was het treintje een van de meest spectaculaire treinen ter wereld dus we moesten daar toch echt wel even 2 uur voor in de rij staan. Het was een beetje een teleurstelling toen bleek dat de treinrit hoogstens 5 minuten duurde. Het was wel ongelooflijk steil, we gingen bijna recht naar beneden! Beneden aangekomen hebben we een beetje rondgelopen en zijn we weer met de kabelbaan omhoog gegaan. De kabelbaan had een glazen bodem waardoor je heel mooi het dal in kon kijken.


Aan het eind van de dag werden we met het busje afgezet bij ons hotel, wat heel mooi op een berg lag en uitkeek over de bergen. Het was een soort familiehotel met overal openhaarden en live pianomuziek. Die pianomuziek hoorde je door het hele hotel en dat deuntje hadden we na een uur wel weer gehoord.  Dus toen werd het tijd om een hapje te gaan eten in Katoomba. Nou dat was ook weer een avontuur! Aangezien je hier in Australie vaak een eigen fles wijn mee kan nemen naar een restaurant leek ons dat een prima plan. We hadden de fles wijn al geopend en net een slok van onze wijn genomen toen bleek dat het restaurant waar we zaten helemaal geen BYO ( bring your own) restaurant was. We werden al zo vreemd aangekeken! Toen zijn we maar naar een andere bistro met live muziek gegaan en hebben we heerlijke kangaroo biefstuk gegeten.

Nadat we nog even wat problemen hadden met het vinden van de achterdeur van het erg donkere hotel en we al allerlij scenario’s hadden bedacht om het hotel weer binnen te komen (  Jeroen wilde een ruit intikken, ik wilde op ramen bonzen) zijn we uiteindelijk weer veilig op de kamer aangekomen. Het was nog wel een hele speurtocht door al die donkere gangen van het hotel, en we zijn het er nog steeds niet mee eens dat er Hotel &Spa bij de ingang staat maar die Spa in geen velden of wegen te bekennen is. 

Actie shoot van de amerikanen!

Eucalyptus

In de ' meest spectaculaire trein ter wereld'