Blue Mountains deel 2

Op zondag zouden we aan het eind van de dag opgehaald worden bij Wentworth Falls door dezelfde touringbus als de dag daarvoor. De dag begon met een heerlijk en tevens goed vullend ontbijt met uitzicht op de Bergen en een cola bij de openhaard. We besloten om een grote wandeling te maken langs de mooie uitkijkpunten bij Wentworth Falls. We pakten eerst de trein naar het dorpje en begonnen daar aan het avontuur!

De wandeling begon alles behalve spectaculair en we stonden 3x op het punt om om te keren.  Het enige dat we zagen waren saaie struiken en simple bruggetjes over droog staande beekjes. We waren zelfs nog even in de verleiding om gewoon naar de bowlingbaan te gaan, maar dat kan natuurlijk niet als je helemaal naar de Blue Mountains bent gekomen. Een echte reiziger geeft uiteraard niet op, dus we hebben de expeditie dan ook dapper voortgezet. En wouw;  wat was het einresultaat spectaculair! Onwijs mooi uitzicht over de Bergen, het leek wel het Himalaya gebied! We kregen helemaal de smaak te pakken en hebben de tocht voortgezet over de waterval en helemaal om de berg heen. We moesten door een soort waterige grotten kruipen (oke, nu overdrijf ik: het was een combinatie tussen lopen en klauteren) waarbij we met gevaar voor eigen leven uiteindelijk toch heelhuids bij het laatste uitkijkpunt zijn aangekomen. Die tocht door de grotten was overigens niet helemaal afgestemd voor mensen van mijn lengte, dus dat heeft er vast weer hilarisch uitgezien. Je zult het wel zien op de foto’s het is daar echt adembenemend mooi!

We moesten nog wel een stukje langer terug lopen dan dat we hadden ingecalculeerd maar we kwamen onderweg een hele aardige locale bewoner tegen die ons uitnodigde om bij haar thuis een glaasje sap met een plakje zelfgemaakte cake te komen eten en drinken. Dus daar zaten we dan; op haar veranda met uitzicht op de prachtig onderhouden tuin aan ons glaasje ananas sap met een plakje cake; wat een leuke situatie! De vrouw zat te vertellen dat ze hier ongeveer een jaar geleden naar toe was verhuisd omdat ze graag een grotere tuin wilde. Het is wel heel bijzonder dat iemand je zomaar uitnodigt, dat gebeurd in Nederland niet snel.

Voordat we de bus instapten terug naar Sydney hadden we nog net tijd voor een drankje bij de bowlingbaan ( die bowlingbaan bleef toch door ons hoofd spoken!). Een bowlingbaan in Australie is overigens iets totaal anders dan de grote indoor disco bowlingbanen met bier en bitterballen die we in Nederland hebben. Bowling wordt altijd buiten gespeeld en de gemiddelde leeftijd van de deelnemers ligt rond de 80. Het heeft meer het imago van jeu de boules. En toen kwam het busje ons alweer ophalen! Leuk welkom: iedereen lag te slapen! We hebben de muziekquiz maar weer even een slinger gegeven ( dat is een uitdrukking van O-J overigens ). Voordat we weer aankwamen bij Circular Quay stopten we nog bij een veld met kangaroos en heeft jeroen ook z’n eerste kangaroo gespot. Wel een mooie prestatie dat je eerst een kangaroo eet en hem een dag later pas in real life ziet.  En vanaf Cirular Quay kwamen we weer aan in het altijd mooie Manly: top weekendje!

Blue Mountains deel 1

Het laatste weekend van Mei stond er weer een trip op het programma: de blue mountains! Een prachtig natuurgebied op slechts een uur rijden vanaf Sydney.  Al om kwart voor 8 ‘s ochtends moesten we verzamelen bij Circular Quay, en we raakten al gelijk aan de praat met twee amerikanen uit Texas die ook met dezelfde tour  mee gingen. Onze groep was vrij klein en bestond uit Amerikanen en japanners: altijd gezellig!
We begonnen de bustour uiteraard met mijn zelf gesmeerde broodjes en reden langs verschillende uitkijkpunten. De Blue Mountains staan vooral bekend om het grote aantal eucalyptus bomen en op ons eerste uitkijkpunt keek je heel mooi het dal in met alle eucalyptus bomen. Muziek is altijd erg belangrijk tijdens een busreis en we hebben meerdere malen de muziekquiz gespeeld, waarbij je zo snel mogelijk moet raden welk liedje er op staat. Nadat we langs een paar uitkijkpunten waren gereden was het tijd voor de lunch. De chauffeur vertelde dat we konden kiezen tussen Leura en Katoomba. Omdat wij die avond al in katoomba zouden overnachten was Leura voor ons natuurlijk leuker dus ik riep zonder te aarzelen gelijk “ JAAAA, LEURAA!!”  door de bus.  En jawel, hoe kan het ook anders: we gingen naar Leura! Leura is een klein bergdorpje met 1 winkelstraat. Het is vrij toeristisch dus nadat we het dorpje waren doorgewandeld hebben we een drankje gedronken in de ‘ pub op de berg’  zoals de chauffeur dat zo mooi omschreef. Nou, zo druk als het in alle toeristische restaurantjes beneden was zo rustig was het in die pub. Uiteraard stond er weer paardenrace aan voor de 3 plaatselijke aussies en als klapper op de vuurpijl lag het terras aan de snelweg! Dus daar zaten we dan met ons drankje in de zon, in een uitgestorven pub, in een natuurgebied en aan de snelweg.

Na de lunch waren er een aantal mogelijkheden. Je kon ervoor kiezen om met twee kabelbanen en een treintje het gebied te verkennen, je kon dit combineren met wandelingen of je kon voor de 'DIE HARD wandelroute' gaan van 4 uur. Wij kozen voor de kabelbanen en het treintje. Volgens Jeroen was het treintje een van de meest spectaculaire treinen ter wereld dus we moesten daar toch echt wel even 2 uur voor in de rij staan. Het was een beetje een teleurstelling toen bleek dat de treinrit hoogstens 5 minuten duurde. Het was wel ongelooflijk steil, we gingen bijna recht naar beneden! Beneden aangekomen hebben we een beetje rondgelopen en zijn we weer met de kabelbaan omhoog gegaan. De kabelbaan had een glazen bodem waardoor je heel mooi het dal in kon kijken.


Aan het eind van de dag werden we met het busje afgezet bij ons hotel, wat heel mooi op een berg lag en uitkeek over de bergen. Het was een soort familiehotel met overal openhaarden en live pianomuziek. Die pianomuziek hoorde je door het hele hotel en dat deuntje hadden we na een uur wel weer gehoord.  Dus toen werd het tijd om een hapje te gaan eten in Katoomba. Nou dat was ook weer een avontuur! Aangezien je hier in Australie vaak een eigen fles wijn mee kan nemen naar een restaurant leek ons dat een prima plan. We hadden de fles wijn al geopend en net een slok van onze wijn genomen toen bleek dat het restaurant waar we zaten helemaal geen BYO ( bring your own) restaurant was. We werden al zo vreemd aangekeken! Toen zijn we maar naar een andere bistro met live muziek gegaan en hebben we heerlijke kangaroo biefstuk gegeten.

Nadat we nog even wat problemen hadden met het vinden van de achterdeur van het erg donkere hotel en we al allerlij scenario’s hadden bedacht om het hotel weer binnen te komen (  Jeroen wilde een ruit intikken, ik wilde op ramen bonzen) zijn we uiteindelijk weer veilig op de kamer aangekomen. Het was nog wel een hele speurtocht door al die donkere gangen van het hotel, en we zijn het er nog steeds niet mee eens dat er Hotel &Spa bij de ingang staat maar die Spa in geen velden of wegen te bekennen is. 

Actie shoot van de amerikanen!

Eucalyptus

In de ' meest spectaculaire trein ter wereld'

An die Arbeit

Het is weer de hoogste tijd voor een update, ik loop alweer zeker 3 ‘ blogwaardige verhalen’  achter. (Dat is een beetje een insiders term geworden voor alle gebeurtenissen die het waard zijn om op de blog vermeld te worden). Het semester op de Universiteit zit er alweer bijna op en de laatste verslagen en tentamens komen eraan. Ze zijn hier gek op essays, ik kan het woord ‘essay’  de aankomende paar maanden even niet meer horen. Ik was zelfs blij dat ik weer een normaal tentamen had vorige week; kun je nagaan!

En het is misschien leuk om eens een kijkje te nemen in een normale week in mijn leventje hier. En laten we beginnen met het heugelijke feit dat ik nu ook werk! Jaja dat was nog even een zoektocht. Toen ik het op een gegeven moment iets rustiger had op de Universiteit heb ik een hele ronde door Manly gemaakt en in alle restaurants mn CV gegeven. Ik kan het iedereen aanraden want je leert gelijk alle leuke plekken kennen. Uiteindelijk werk ik nu in een heel leuk vis restaurant vlakbij de boulevard en in een delicatessenzaak. Omdat het nu winter wordt en dus minder druk heb ik helaas gister te horen gekregen dan ik niet meer nodig ben in de Manly Deli. Ze weten niet wat ze missen, ik was echt een perfecte broodjes smeerder namelijk!

Die Manly Deli was wel een hele leuk plek om te werken. De inrichting was ook perfect: overal australische vlaggetjes, de vrolijke jaren 80 muziek klonk uit de speakers en er kwamen elke dag locals eten. De Deli kun je vergelijken met de Bigoli in Utrecht en bestaat uit twee gedeeltes: de hapjes ( olijven, vleeswaren tapenades, salads etc etc) en de sandwich bar. En aan die hippe sandwich bar stond ik meestal. Ik heb uiteraard weer veel geleerd achter de broodjes balie. Zo kreeg ik bijvoorbeeld van m’n altijd goed gehumeurde baas te horen dat ik de boter altijd verkeerd smeerde (het is namelijk van belang dat je dat gelijkmatig en dun uitsmeert), de bezem verkeerd vasthield, de broodjes symmetrischer door midden moest snijden, het servetje rechts moest leggen… en ga zo nog maar even door. Tja, dat krijg je als je aan de Universiteit studeert dan sta je niet altijd stil bij dit soort belangrijke taken. Maar ik heb heel veel inspiratie opgedaan en ben nu expert in broodjes verzorgen.  Iets waar Jerry en O-J dankbaar gebruik van maken. Zodra er nu een lunch verzorgd moet worden ben ik steevast de eerste die ingeschakeld wordt.

Het visrestaurant doe ik een paar avonden per week en is hard werken maar wel leuk. Het restaurant met aansluitende visbar wordt gerund door een griekse familie. De vader van de familie is een oudere man die de twee keukens tegelijkertijd aan het managen is. Zoals je het ook op televisie ziet bij alle kookprogramma’s zorgt dat niet altijd voor de meest subtiele aanwijzingen. In het visrestaurant serveren we de beste vis van Manly die van de vismarkt in Sydney komt. We zijn de enige die daar de vis halen en zijn laatst als beste uit een test gekomen. Als je eenmaal ergens werkt raak je daar zo snel aan gewend, ik weet nu al niet eens meer hoe het was toen ik nog niet werkte.

Verder ging ik drie dagen in de week naar Parramatta. ‘ s ochtends rende ik dan de heuvel af ( het blijft een vreemd fenomeen dat je moet haasten als je ergens dichtbij woont) naar de ferry en pakte ik het laatste uur de bus naar Parramatta. Al met al een reis van 2 uur, maar je moet er wat voor over hebben om op een leuke plek te wonen.

Op vrijdag en in het weekend zijn er meestal wel feestje. Zo hadden we laatst de verjaardag van Jerry, waarbij we met z’n allen gekookt hebben en beer pong hebben gespeeld. Jerry woont in het centrum met wat andere jongens waaronder Krullie. De beerpong was uiteraard een groot succes, en ik ben er zelfs nog in geslaagd om de bal twee keer achter elkaar in het glas te gooien. Ik neem aan dat iedereen dit spel wel eens heeft gespeeld, maar nog even voor de duidelijkheid: Aan beide kanten van de tafel staat een team met een rij glaasje bier (plastic). Het is de bedoeling dat je het pingpong balletje in een glas van de tegenstander mikt zonder met je arm over de lijn van de tafel te komen. Omdat ik hier uiteraard erg goed in ben vond ik het zielig voor de jongens om alles elke keer raak te gooien, ik heb me daarom voornamelijk over de muziek ontfermt die avond.

Verder ga ik een paar keer per week hardlopen over de boulevard. Met de zee naast je en de lichtjes in de baai voor je besef je wel hoe goed het leven hier is!

DE FOTO'S KOMEN NOG!!!