Down Under: Huizenjacht

Huizenjacht!

Zoals een aantal van jullie misschien wel weten had ik na een paar weken op de University Campus ( aka de village) nog steeds niet het gevoel dat dit echt de plek voor mij was om te wonen. Het was uiteraard dicht bij de Universiteit en er waren voldoende faciliteiten, maar er was voor mij verder weinig te beleven. Dus ik ging dan ook elke dag met de trein naar de stad om daar iets te gaan doen. Nadat het eigenlijk al vanaf begin af aan door mijn hoofd spookte heb ik twee weken geleden de knoop doorgehakt: weg van de campus en op zoek naar iets anders! Op een gegeven moment kun je wel blijven proberen, maar kun je beter actie ondernemen.

Dus zodoende stond ik op woensdag vroeg op en ben ik op internet gaan zoeken naar accomodaties in de stad. Iedereen gebruikt naar gumtree voor, een soort combinatie tussen marktplaats en kamernet. Ik had die dag gelijk al 4 bezichtigingen geregeld en je maakt heel wat mee als je op huizenjacht gaat!

Het eerste huis dat ik ging bezichtingen lag midden in het centrum in een hoog appartementencomplex. De man van wie het appartement ws vroeg me te wachten in de lobby waar zijn vrouw me op zou komen halen. Ik stond daar geloof ik wel een half uur te wachten maar van die vrouw was nog weinig te zien. Ik werd wel 3x door die man gebeld dat ze eraan kwam en met het vriendelijke verzoek niets tegen haar te zeggen in de lobby en in de lift. Dat is natuurlijk wel vreemd, maar toen we eenmaal in de kamer waren begreep ik wel waarom. Het was hartstikke illegaall! In een klein appartement waren 2 kamertjes met in elke kamer 6 mensen gepropt en het mooiste van alles was nog het balkon. Ik liep naar het balkon om even het uitzicht te bekijken ( het was op verdieping 23!!) maar ik werd tegengehouden door de vrouw en ze vertelde me dat het balkon een kamer was. Een kamer?!? Jaja, het balkon was met behulp van karton omgetoverd tot slaapparadijs. Ik begon me nogal claustrofobisch te voelen in dit bomvolle appartement op de 23e verdieping dus ik ben maar weer snel weggegaan.

Het tweede huis dat ik ging bezoeken was in Kings Cross, het uitgaanscentrum van Sydney. Wel heel centraal gelegen maar niet helemaal wat ik zocht. Het derde huis lag in Manly, mijn lievelingsplaats in Sydney. Het ligt in het noorden van Syndey en heeft prachtige stranden en het is net alsof je op vakantie bent met alle rotsen en palmbomen. De eerste keer dat ik in Manly kwam dacht ik : Wouw, hier wil ik wonen! En dat gevoel had ik ook weer toen ik dit huis ging bezichtigen. Ik werd opgehaald door een Vietnameze vrouw Huang (han genoemd), die in totaal 7 huizen in Manly heeft met jongeren. De kamer waar het om ging was bij haar en haar man Chris in huis en nog 8 jongeren. Het eerste dat ze tegen me zei toen ze me op kwam halen was: Oh let niet op mij, ik heb een enorme hangover! Goeie binnenkomer, dat beloofde wat! En jawel, de weg naar het huis toe was hilarisch. Het begon er al mee dat ze haar auto had geparkeerd midden op de straat en dus een boete had. Vervolgens is ze wel 3 keer verkeerd gereden waarbij ze steeds luid : SHIT, OH NO! riep en gewoon midden op de straat omdraaide. Het was een komisch tafereel. We zijn uiteindelijk heelhuids aangekomen bij het huis en het was echt super leuk!

Het huis ligt in North Manly vlakbij Freshwater beach en het ziet er super mooi uit. De kamers zijn ruim en schoon en de mensen zijn heel aardig. Nadat we door het huis hebben gelopen heeft ze me nog even een aantal van haar andere huizen laten zien en me voorgesteld aan de mensen daar. Ik was helemaal enthousiast! Ik ben daarna nog een biertje gaan drinken met Jeroen en Jeroen in de stad en volgens mij hebben ze me nog nooit zo blij gezien haha.

De volgende ochtend heb ik mijn kamer opgezegd. Het is heel leuk om naar andere huizen te gaan kijken, maar omdat mijn contract tot eind juni liep had ik wel de verantwoordelijkheid om iemand anders te zoeken voor mijn kamer. En dat was nog niet zo gemakkelijk!! Ik heb advertenties op gumtree geplaats, overal op facebook berichtjes gezet en gevraagd aan de receptie of zij iemand weten. Omdat ik alle opties voor een nieuw huis goed wilde afwegen ben ik ‘s middags samen met Anouk ( kennen jullie haar nog? Het nederlandse meisje dat hier Cambridge cursus doet en waar ik mee uit ben geweest een paar keer?) naar Bondi gegaan om daar 3 huizen te bezichtigen. Het eerste appartement zal ik verder niet te diep op ingaan: dat was het helemaal niet. De andere twee huizen die ik zou gaan bezichtigen zorgden voor veel verwarring want ze bleken ineens precies hetzelfde adres te hebben. Nadat ik de eigenaar niet kon bereiken heb ik m’n expeditie dapper voortgezet en ben ik maar richting het laatste huis gegaan.

Het begon al gelijk goed; ik kon de ingang niet vinden. Het huis werd omringt door een oerwoud aan planten en omdat het buiten donker was voelde ik me net een reporter van national geographic. Uiteindelijk ontdekte ik een paadje dat uitkwam bij de deur en deed er een vrouw open die me het huis liet zien. Ik stapte binnen in een waar hippieparadijs: overal regenbogen, bloemen, wierook en graffiti. De kamers boven werden afgescheiden door een soort hangende lappen wat je soms in turkse theehuizen ziet, er lagen overal schildersdoeken en er renden losgeslagen honden blaffend door het huis. Het huis was wel heel mooi met een groot dakterras en tuin, maar het is niet helemaal een plek waar ik mezelf zag wonen.

De rest van de week was ik druk bezig met iemand te vinden voor mijn kamer en ik heb wel gemerkt dat je in zo’n proces niemand volledig kunt vertrouwen. De receptie van de campus bemoeide zich er steeds mee, de jongens die ik had gevonden haakten af, kortom: een heel gedoe. Dus op zaterdag was het tijd voor actie: een grootschalige promotiedag! ‘s ochtend ben ik met Sophie naar de bieb gegaan en heb ik ruim 60 velletjes uitgeprint met de details van mijn kamer erop en overal in alle toiletten en op alle prikborden opgehangen. We hebben nieuwe advertenties op gumtree gezet en ik heb ongeveer iedereen in de village gevraagd of ze iemand wisten. Uiteindelijk had ik een week later ineens twee jongens die geinteresseerd waren en je kunt waarschijnlijk wel raden in welk huis ik ben gaan wonen: HET HUIS IN MANLY!!!! JEEEEEJ!!!!

In het weekend hebben we sophie's verjaardag gevierd en hadden we op zondag de tweede editie van THE SUNDAY DINNER CLUB! Onze zelf opgerichte club waarbij we elke zondag bij iemand anders eten. Dit keer was de huisgenoot van Sophie aan de beurt en aten we "butter chicken".